Profile
Blog
Photos
Videos
Voor iemand die het nooit zo had met de natuur, is het erg bijzonder hoe veel ik geniet van de natuur hier. Weer een leermomentje, ik hou wel heel erg veel van de natuur, alleen gewoon niet van (Nederlandse) bossen ;). Ik kan er gewoon niet over uit hoe mooi het hier is, ik kan er ook niet over uit over hoe vriendelijk de mensen hier zijn en wat voor een mooie mentaliteit de mensen hier hebben. Zelfs terwijl dit een van de armste landen is in Azië! De meeste mensen zijn hier boeddhistisch of hindoeïstisch, en een van de belangrijkste aspecten in deze geloven is dat als je goed doet, je goed ontmoet. Dat mensen deze mentaliteit hebben merk je aan alles! In mijn ogen is dit zo een bijzonder land, het verbaasd mij dat ik er maar weinig over heb gehoord van andere reizigers. Als je van reizen houdt, dan raad ik je zeker aan om hier naartoe te gaan! Als je net iets meer houdt van luxe en dat alles goed geregeld is, dan is het een afrader, aangezien Laos voor toeristen wel een beetje uit, door mij genoemde, do-it-yourself-tourism bestaat en vrij primitief is in bepaalde (voor ons) basislevensbehoeften, maar daar kom ik later wel op terug ;).
Jullie raden het misschien al, maar de loop was weer fantastisch! Na een korte instructie over hoe de scooter werkte (altijd handig en bijzonder want over de veiligheid maakt men zich normaal gesproken niet zo druk hier) was het tijd om te gaan. De afstanden tussen de dorpen van deze loop waren allemaal langer, dus er stond ons wat te wachten.
Na een matig ontbijtje (noodlesoup again, zucht) zijn we gaan rijden naar de eerste grot. Waar er op de bolevan plateau nog veel watervallen waren, zijn er hier opeens veel grotten. De natuur is hier sowieso weer anders, er zijn hier bijvoorbeeld een stuk meer bergen en ander soorten plantages etc. De wegen zijn hier helaas wel een stuk slechter, waardoor het op sommige stukken meer op motorcrossen leek dan een leuk scooterritje. Toch was ieder stukje motorcrossen het wel waard. Eerste grot was klein en schattig, tweede grot was groot en een heel goed voorbeeld van hoe toeristische dingen er aan toe gaan in Laos.
We reden en we zagen 1 bordje staan met cave, 500m naar rechts. We reden door maar zagen nergens een afslag en een ander bordje kan je wel vergeten! Toeristische dingen worden hier altijd (ook in Engels) aangegeven, maar wel maar een keer! Dat ene bordje gemist? Dan weet je dat je het aan iemand vragen de enige oplossing is. We reden terug naar een klein supermarktje (langs de wegen zijn eigenlijk overal van deze schattige supermarktjes te vinden) en vroegen waar het was. Hier? We keken rond en zagen alleen een vlakte met kiezels, met daarachter en bos. Ja hier, en als we wilde rondgeleid worden moesten we 2 euro betalen. Deze "gids" was gewoon een local die werkte in het winkeltje. Rondleidingen waren ons tot nu toe goed bevallen, en gezien de slechte aanduiding en we nu nog steeds niet wisten waar de grot was leek het ons toch een uitstekend plan. Hij bracht ons aan de voet van het bos, en toen moesten we er in, zonder enige luxe van een bebostvrij paadje of aanduiding waar je naartoe moest. Na enige eigenwijze takken, bomen en bladeren te hebben getrotseerd (en op goed vertrouwen van de gids dat hij ons naar de grot zou brengen) kwamen we uiteindelijk aan bij een rivier. We moesten naar de overkant en de manier waarop was over een boom die was omgevallen over de rivier heen. Alle waardevolle in mijn tas, dus mocht echt niet in het water vallen. Gelukkig ging dat goed. De tocht ging verder, heuveltje op, heuveltje af, rotsje op, rotsje af etc., en na deze korte maar avontuurlijke wandeling kwamen we aan bij de grot. Heel erg mooi en groot, en er was helemaal niemand. Foto gemaakt, even genieten, en ok dat was het! Niet? De gids loopt zonder om te kijken verder over de rotsen om verder de grot in te lopen naar een punt waar we alleen nog maar omringd zijn door water. Hij wijst naar de andere kant van het water, euh moeten we er in? Ja dus, met lange broeken aan en mijn gympen te hebben vervangen door slippers liepen we over de gladde rotsen in het water dat tot boven te knie uitkwam naar de andere kant (Als hij maar niet denkt dat ik straks in de grot nog in water ga staan!). Na meer gladde stukken, kleine tunneltjes en rotsen beklimmen (en er soms per ongeluk weer vanaf te glijden) kwamen we uit aan de andere kant van de grot. Het was prachtig! Het was nog steeds helemaal verlaten, heel hoog en breed en mooi water en een grote berg als uitzicht bij de uitgang op de grot. Even heerlijk gezeten en gezwommen. Zeker de moeite waard dus! Maar tot mijn verbazing waren we nog niet klaar, hij liep richting het meeste donkere stuk van de grot tot het punt dat je amper meer wat kon zien en vroeg of we een zaklamp hadden. Ik toverde maar al te graag mijn zaklampje tevoorschijn in deze donkere koude ruimte. Uiteindelijk kwamen we weer aan bij een stuk met alleen water, pikzwart, kleine doorgang en je zag alleen nog waar je je zaklamp op schijnde. Nu moest ik wel, dus toch maar met mijn slippers het zwarte water in die zakte in het modderige zand, toch een prachtig moment om dan je slipper kwijt te raken en daarom bijna in het water te vallen dacht ik zo! Ik greep nog net Joaquim vast, die zelf ook niet al te stabiel stond maar gelukkig wel bleef staan en vond na enige tijd zoeken mijn slipper weer terug. We liepen tijdje door deze nauwe donkere doorgang over rotsen en soms water en kwamen uiteindelijk uit bij een stapel grote rotsen die ons naar een uitgang leidde. Dus na het beklimmen van de rotsen (nog steeds op slippers) kwamen we bij een uitgang. We hadden twee uur rond gelopen in een grot waarvan we dachten binnen een paar minuten klaar te zijn. Niks was beveiligd, verlicht, verboden om in te gaan, geen plattegrond, geen informatie beschikbaar, ook geen betreden op eigen risico, etc. Als je fysieke beperkingen heb is Laos ook echt niet aan te raden, er word geeneens gevraagd of je bijvoorbeeld wel goed te been bent. Vandaar het do-it-yourself-tourism, je weet nooit van te voren wat je te wachten staat, maar bijna altijd moet je meehelpen, veel lopen of heb je een verhoogd risico dat er iets gebeurd.
Eigenlijk heb ik gewoon teveel mooie dingen meegemaakt om deze blog nog een schappelijk formaat te geven. Vandaar gewoon nog een paar bijzondere momenten en verder komt het wel in de verhalen als ik thuis ben :).
Hoogtepunt van heel Laos is sowieso de gastvrijheid! Zo stopte we bijvoorbeeld ergens voor even wat water te halen einde van de ochtend, er zaten allemaal mannen bier te drinken. We werden gelijk uitgenodigd om mee drinken, geen woord Engels spraken de mannen, maar ze wilde maar al te graag dat we bleven. Sterker nog, het lukte ons gewoon niet om het af te slaan. We hebben daar met moeite het op 1 biertje kunnen houden (bier met ijs, ik weet voor veel mensen vloeken in de kerk, maar ik vond het zo een stuk lekkerder :p). Vervolgens ook niks van ons terug verwachten, dat is nog eens gastvrij. Een andere dag verbleven we ook bij een homestay, met een oud vrouwtje die het maar al te grappig vond dat er maarliefst 5 buitenlanders bleven slapen! Alles wat we deden vond ze grappig en moest ze om lachen. Klinkt misschien raar dat ik naar mijzelf refereer als buitenlander, maar zo noemen ze je hier allemaal. Het woord voor buitenlander is falang, en zodra je dat weet, heb je door dat ze het eigenlijk gewoon altijd over je hebben. Niet op een gemene manier, maar je bent nou eenmaal erg apart hier (moet ook toegeven, ik heb een foto van mij en een paar dorpsbewoners, en het ziet er ook echt niet uit haha). Het is hun manier om je een soort van naam te geven, dus zelfs zo simpel als, voor wie is deze cola, dan is deze cola voor de falang. En iedereen die blank is, en falang. Sterker nog, officieel betekent het woord franse, nog van vroeger, maar nu wordt gewoon iedereen zo genoemd ;). Maar hoe dan ook, deze vrouw in de homestay nodigde ons uit om samen wat met haar te drinken, en in de avond kwam ze met een rietenmand met rijst aan en witte touwtjes. Ze legde rijst in de palm van ons hand, en knoopte tijdens het zeggen van wat zinnen de touwtjes om onze polsen. Gevolgd door wat gekke geluidjes en wat bewegingen met haar handen over je arm moesten we daarna de rijst opeten. Ze had ons een geluk toegewenst doormiddel van deze rituelen, heel bijzonder om mee te maken en echt super lief!
Alle mooie natuur was ook prachtig. We hebben onder andere een grot van 7km lang gezien die echt zo hoog en breed is als een kathedraal van binnen, heel erg bijzonder. Hier waren we allemaal zo van onder de indruk, super stil, helemaal donker, allemaal mooie stenen etc. Het is gewoon lastig uit te leggen hoe bijzonder het was, maar voor mij is het in ieder geval een van de meest bijzonder door de natuur gevormde plaatsen die ik ooit heb gezien. Dit was overigens ook wel weer een mooi gevalletje van het do-it-yourself-toerism. We hadden een bootje geregeld om ons door de grot heen te varen, normaal zou je dan denken lekker rustig, me laten varen in een bootje, gemak dient de mens, maar niet in Laos. De tour begon, we moesten achter onze schipper aanlopen op weg naar onze boot. We kwamen aan bij de rivier die voor de helft met een rietenbruggetje over kon lopen, de andere helft mochten we zelf door het water lopen. Vervolgens moesten we een stuk lopen totdat we in het eerste stuk van de grot waren, het gedeelte waar je nog net iets kon zien. Bootje werd een beetje geleegd zodat er net iets minder water in zat en we konden gaan. Met lantaarnen op hun hoofden vaarden we de gigantische grot in, zoals ik al zei, heel bijzonder! Water pikzwart en de grot heel koel, en weer denken, nou in dit water wil je dus echt niet zwemmen hè, doodeng! Je wilt ook echt niet dat je bootje kapot gaat of je schipper opeens dood neervalt (heel waarschijnlijk natuurlijk ;)), want na alle honderden brede aftakkingen die je telkens in kon slaan zou ik de weg terug ook echt niet weten en word je ook zeker niet terug gevonden. Een paar honderd meter later in de grot werd er alleen net iets meer participatie van ons verwacht, of we even uit wilde stappen en een stuk wilde lopen (in het water) want anders kwam het bootje vast te zitten (Neeeee!!!?). Eerste keer vond ik het doodeng je ziet namelijk niks, tenzij dat mannetje met zijn hoofd richting jou benen kijkt, dus je loopt in een donkere koude stille grot ergens midden onder een grote berg in pikzwart water en geen uitgang of licht te zien, brrrr (toch niet laten merken natuurlijk ;)). Zoals ik al zei, eerste keer, want al snel volgde er meer keren dat we of moesten lopen of de boot geduwd moest worden, uiteindelijk hebben we iets van 8x uit moeten stappen in het water om mee te helpen. Maarja, het geeft het ook wel iets leuks en grappigs. In dat bootje besefte ik mij echt hoe verwend ik ben als toerist, ben helemaal niet gewend dat ik iets moet doen! Toch vind ik het stiekem wel leuker, het betekent namelijk ook dat het minder toeristisch is en simpeler.
Ons laatste avontuurtje van de loop was om naar een meertje te komen. We hadden gehoord dat het de moeite waard was om daar te komen, zelfs al was het heel moeilijk toegankelijk en zou het je veel tijd kosten (4 uur extra). We gingen de uitdaging aan. Het had de nacht daarvoor geregend wat het allemaal nog wat lastiger maakte. De al slechte, hobbelige en zanderige/stenerige wegen waren nu ook nog modderiger en bevatte nu diepe modderige plassen. Ik kon nog niet scooter rijden voordat ik naar Laos kwam, maar hier heb ik toch staaltjes techniek tevoorschijn moeten halen dat mijn grote broer trots op mij zal zijn ;). Het was een groot ellende van plassen ontwijken en proberen balans te houden op hardere stukjes in de modderige wegen. Daarna heuvels op zien te komen die ook modderig waren en vol met grote stenen lagen en net iets te stijl voor onze scooters om nog te handelen. Joaquim was nog bijna zijn scooter verloren in een immense plas (hilarisch, moest even een paar minuten bijkomen voordat ik weer verder kon haha) en ik heb ook een beetje om mijzelf moeten lachen omdat mijn scooter vast zat en ik kreeg hem er niet meer uit hehe. Uiteindelijk als alternatieve route ook maar over weilanden en door de tuinen van mensen omdat het echt niet te doen was. Maar toen, kwamen in een paradijs! Een meertje dat prachtig turquoise was, helemaal verlaten en ik geloofde eigenlijk mijn ogen niet. Het leek alsof het gefotoshopt was voor mijn ogen, zo mooi!! Daarvan heb ik ook wat foto's gepost. We hebben daar heerlijk gezwommen (super diep en ijskoud), om gelukkig pas na afloop te horen dat er ook hele bijzondere en grote beesten in leven ;). Ook heb je hier overal van die dr. Fish-visjes, dus kom straks met hele zachte voetjes terug ;).
Na de loop zijn we naar Vientiane gegaan, hoofdstad van Laos, met weer een interessante busreis. In Vientiane sloot Chris bij ons aan. Chris reisde eerst samen met Joaquim, maar moest vluchten naar Thailand omdat hij na een trekking in Cambodja, zoveel bloedzuigersbeten had dat zijn hele been was geïnfecteerd en opgezwollen. Zoals ik al zei is Laos heel erg arm, dus er zijn hier eigenlijk geen goede medische voorzieningen. Veel normale dingen, kunnen hier je dood betekenen, dat was soms wel eng om te beseffen. Enfin, hij leefde nog en was weer ontslagen uit het ziekenhuis. Ik ben na een dag Vientiane naar Vangvieng gegaan. Dat is eigenlijk een beetje de feestoort. Daar kan je tuben (in een band de rivier af) en langs de rivier zijn dan overal barretjes. Eerste dag ontmoette ik twee Amerikaanse meisjes waarmee ik dat ben gaan doen. Super leuk, buckets kwamen weer tevoorschijn en feesten maar. Chris volgde snel en daarna Joaquim en Mai (Mai waren we al eens tegen gekomen, super gezellig meisje uit Australië). Met hen ben ik eigenlijk een paar dagen gaan feesten haha. Naast het feesten hebben we ook een uitstapje gemaakt naar de Blue Lagoon, die zijn naam echt waard is. Klein maar fel blauw riviertje aan de voet van een berg (foto's op Facebook). Na een paar dagen feesten en net iets teveel buckets verder zijn we vertrokken naar Langprabang, een grote stad boven Vangvieng. Daar hebben we vooral veel rondgelopen en onder andere gekeken naar de natuur en hoe de monniken in de ochtend (5 uur :s) giften op kwamen halen. Heel mooi, er lopen dan groepen monniken langs in mooie oranje gewaden, die gaan dan langs bij mensen die rijst voor hen gemaakt hebben. Deze mensen zitten geknield langs de wegen voor hen klaar. Durfde helaas alleen niet zo goed foto's te maken.
Het is echt leuk, want je komt wel heel veel mensen tegen zo. Ook bepaalde mensen die je telkens weer opnieuw spreekt. Een jongen is wel heel erg, ik kwam hem tegen in de bus naar Laos, op 4000 Islands, Pakse, Thakeak, tijdens de loop, Vangvieng en nu ook in Langprabang haha! Ook veel andere mensen die vaak opnieuw spreekt of onderweg tegen komt, super leuk :)!
Maarja, toen kwam het moment om afscheid van iedereen te nemen :(, maar wel met een hele leuke reden, mijn moeder kwam naar Chiang Mai in Thailand!! Ik ben daar heen gegaan en zag mijn moeder weer na 7 weken :)! Samen gaan we Chiang Mai en Pai bekijken. De 25e zal ik dan vertrekken naar Jakarta, ben echt heel erg benieuwd naar Indonesië en heb er heel veel zin in! Daar komt Daphne ook de 26e aan :). Een ander nieuwtje is dat ik langer blijf! Sebas kom half juni naar Indonesië en met hem ga ik ruim anderhalve maand reizen. Allemaal super leuk dus :)!
Ik heb foto's gepost, een stuk meer op Facebook dan op mijn blog want de website is echt heel erg traag! Als je me nog niet heb op Facebook voeg me dan maar even toe. Volgens mij is het allemaal een beetje een onsamenhangend verhaal, sorry daarvoor, vind het zo moeilijk om me er toe te zetten en omdat ik zo lang wacht is er al veelste veel gebeurd haha. Daarnaast tik ik ook alles op mijn Iphone, dus let niet op de taalfouten. Hopelijk vinden jullie het toch leuk, laat even een berichtje achter als je wilt, vind ik wel leuk :).
Veel liefs uit Thailand!
X
- comments
Simone Huh!!!Is je moeder op bezoek. Wat superleuk!!:) Geniet ervan!
antoinette Ja, ik kreeg anderhalve week geleden te horen dat ze me wel erg graag wilde op komen zoeken.. Een week later was ze er haha :)
Nicole ANTOI!!!! BIG BIG HUG FROM US! Wat ben je toch aan het genieten, heerlijk!! Ik wil alvast een avondje reserveren bij je om alle foto's en verhalen te zien en horen :) of misschien wel meerdere...jemig wat maak jij veel mee!! Geniet ervan!! En als je mams weer weg is gaan we snel ff skypen oke!!!!! LIEFS!!!!
Bert Adrie Hoi Antoinette, Leuk dat je zo geniet van je reis. Wij, ( bert en ik) waren 2 jaren gelden ook super enthousiast over dat land. Gezellig dat je moeder is geweest. Oma was wel even ongerust over zon verre vlucht maar nu is je weer blij dat je moeder weer thuis is. Wij hebben prachtige pinksterdagen gehad en staan nu weer voor de klus om morgen weer gewoon aan de slag te gaan. Geniet van die heerlijke vrijheid en alle leuke ervaringen die je nog gaat beleven. Hartelijke groetjes
Raymond en Nicole Heel veel plezier met z'n tweetjes!!! Geniet er lekker van!!! Veel liefs van ons!!