Profile
Blog
Photos
Videos
Ik geraak wat achterop met mijn verhalen, reizen kan toch zo druk zijn, er is constant iets te beleven en daarom reizen we. Het is dus weer al een tijdje geleden dat we uit Rusland vertrokken zijn met de trein, hier mijn nota's uit mijn dagboek:
Om 20 uur komt een busje ons oppikken in het hotel en samen met 4 Nederlanders worden we gedropt tot voor de deur van onze coupé. De twee jonge deernen en het echtpaar zitten in eerste klas, wij als lage kosten reizigers zitten een paar wagons verder in tweede klas.
De eerste indruk van zo'n coupé voelt aan alsof je met vier personen in een kleerkast moet slapen. We vragen ons af wie hier nog bij moet, maar het is nog heel vroeg in het seizoen en de wagon zit maar halfvol dus deze coupé is voor ons alleen, Hallelujah , nergens zitten ze met vier, een student van Hongkong zit zelfs helemaal alleen naast ons, ik denk dat het gewoon niet te doen is met vier in dat kotje….
Wanneer de trein met een slakkengangetje in beweging komt, wisselt de dag met de nacht. In het donker turen maakt de ogen moe en al vlug maken we het bed op, doch van slapen komt niet veel in huis, de banken zijn behoorlijk hard en ke-rekke-dgeng, ke-rekke-dgeng, ke-rekke-dgong rolt door je hoofd en je buik, ik zal er moeten aan wennen of ik heb een probleem…
Er hangt een specifieke geur in de trein, die me doet herinneren aan mijn jeugd, maar die ik niet direct kan thuiswijzen, ik droomde van onze kelder vroeger toen vader de centrale verwarming stookte met cokes en ja hoor, op het einde van iedere wagon staat een stookinstallatie op kolen, niet alleen dienstig voor de verwarming in de trein, maar er is ook een fornuis en een boiler waar we altijd warm water kunnen halen. De wagon verantwoordelijke houdt dit boeltje warm.
We zitten op trein nr 4, dit is een Chinese trein, niet bepaald de properste reputatie. De twee treinbewakers zijn chinezen en wisselen elkaar af zodat het vuur brandend blijft en de wagon steeds bewaakt is. Het zijn vriendelijke gasten en ze brengen soms een proevertje van chinees voedsel en wij geven dan wat koffie of Belgische chocolade. Bij een halte vraag ik in mijn beste chinees (gebarentaal) of ik nog tijd heb om bier te halen, maar plots roept er ene : de trein op ! en ik ga terug naar onze coupé, maar de trein bleef nog tien minuten staan… toen hij vertrok kwam de chinees met een fles van 0,5 l chinees Yanying beer , frigo fris aan 100 roebel = 2,5 euro. Van dan af werd hij onze vaste leverancier. De tweede nacht slaap ik als een kasseisteen.
Een verrassing toen ik ontwaakte, een totaal ander landschap, steppe noemt men het, het is droog grasland en het is maar enkele maanden in de zomer groen. Maar het is ook onderbroken door berkenbosjes. Vandaag meer wolken, maar deze kunnen wel mooi zijn op landschapsfoto's, daartegenover staat dat er ook meer schaduwplaatsen zijn zodat dan fotograferen geen zin heeft. Fotograferen is mijn geliefde bezigheid, weidse landschappen, huisjes, dorpjes, stations, steden, mensen…. Ik verveel me geen ogenblik. Wanneer het licht verzwakt kunnen we wat lezen in een boek, praatje slaan met de Hongkong student of met een voorbijkomende Hollander, een koffie maken, wat eten, soep brood en vlees, de tijd vliegt…
Over tijd gesproken, regelmatig komen we een tijdzone voorbij, weer een uur vroeger, echter in alle stations wordt de Moskou - tijd aangegeven tot aan de Mongolische grens. Mijn uurwerk staat wegens technische problemen nog steeds op Klerkense tijd en de puzzel is rond, op de duur weet je van tijd noch van uur, dan reken je met dag en nacht, in het begin van de dag is het morgen en wanneer het donker wordt is het avond… Zo zitten we soms om 11 uur te ontbijten en om 4 uur ons middagmaal te eten.
Wordt vervolgd…
- comments
luc dewaele Beelden, Emmanuel?
Joke Volop genoten van jullie verhaal. Mijn lippen plakken eraan vast.