Profile
Blog
Photos
Videos
Dag 8: Yellowstone NP
We slapen een beetje uit, voornamelijk omdat we gisteren zo laat van tafel kwamen. We zijn dus om half 7 wakker, maar besluiten nog even lekker rustig te blijven liggen. Fred bewerkt de foto's op de iPhone en schrijft het blog van de vorige dag en Monique 'geniet' van wat een kudde op hol geslagen bisons lijkt, die op de verdieping boven ons een uur lang heen en weer stampt. Prettig, houten vloeren...
Als we om 10 uur (ik zei toch, dat we rustig aan doen!) gaan ontbijten, kunnen we in het restaurant alleen nog van het buffet eten. Aangezien we 's ochtends niet van die grote eters zijn, gaan we naar de deli, waar we een yoghurt met granola en voor onderweg een sandwich en een blueberry muffin halen.
We gaan vandaag naar Old Faithful, wat nog een aardige rit is. Onderweg komen we langs bizarre landschappen. West Thumb is er 1 van. Dit is een krater in een krater, met andere woorden, in de krater, die Lake Yellowstone eigenlijk is, heeft zich 125.000 jaar geleden nog een explosie voorgedaan, wat geresulteerd heeft in het huidige landschap.
Overal hangen rook, stoom en de geur van zwavel om ons heen. Heetwaterbronnen in de meest fantastische kleuren liggen her en der verspreid en op een bepaald punt lijken 3 minivulkanen te staan.
We lopen er een uurtje rond en vervolgen dan onze rit richting Old Faithful. Onderweg is het allemaal wat kaler dan tijdens de rit van gisteren, het is hier goed merkbaar dat we bovenop de grootste vulkaan ter wereld rijden.
Bij Old Faithful aangekomen, moeten we ongeveer een uur wachten tot de volgende uitbarsting van de wereldberoemde geiser. We doden de tijd door even naar het nabijgelegen Old Faithful Inn hotel te lopen.
Eigenlijk zouden we hier overnachten, maar het is meestal al 3 jaar van tevoren volgeboekt en zo lang wilden we niet wachten met onze reis.
We komen tot de conclusie dat het weliswaar een mooi hotel is, maar dat het Lake Yellowstone hotel veel mooier gelegen is.
We gaan terug naar de geiser om verzekerd te zijn van een goede plek op 1 van de bankjes, die om de geiser heen staan. Het is koud en het waait stevig, wat de gevoelstemperatuur er niet beter op maakt. Met onze jassen dicht, capuchons op en handschoenen aan (behalve Fred, die ze gisteren ergens in het park verloren is) houden we de kou zoveel mogelijk buiten, ons verbazend over sommige mensen, die hier in korte broeken rondlopen.
Ondertussen worden we geëntertaind door een eekhoorn, die continue vlak bij ons komt zitten, naar ons toerent en weer verdwijnt om even later dezelfde exercitie weer te herhalen.
Rond 5 over half 3, 3 minuten vóór de geplande uitbarsting, begint Old Faithful met een paar schijnbewegingen. Veel stoom, een paar kleine uitbarstinkjes en dan... niets. Maar even later begint het echte spektakel dan toch. Meters hoog worden de duizenden liters water de lucht ingespoten. We hebben het al vaak genoeg op TV gezien, maar als je er dan in het echt bij bent, is het toch imposant.
Als de geiser weer tot bedaren is gekomen, eten we nog even een ijsje (we hebben het toch al koud) bij de souvenirwinkel en overleggen even over waar we nu heen gaan.
Fred heeft gelezen dat de Mammoth Hotsprings nogal de moeite waard zijn, dus besluiten we daar heen te gaan. Het is zo'n 70 km rijden, dus dat gaat even duren met de maximumsnelheid van 45 mijl (72 km) per uur, die in het park geldt.
We hebben het er net over, dat we in dit gedeelte van het park niet zoveel wild tegenkomen als we vol in de ankers moeten omdat vlak na een bocht een hele rits auto's stil staat. Oorzaak is een hele kudde bisons, inclusief jonkies, die dwars over de weg lopen. Langzaam komen ze onze kant uit, wat ons uiteindelijk de kans geeft om de fantastische beesten van heel dichtbij te zien. Ze nemen echt de tijd en blijven soms minutenlang stil staan. Op een gegeven moment staart 1 van hen Fred zo lang doordringend aan dat deze zich wat zorgen begint te maken, maar even later loopt hij toch weer door. Anderen maken ruzie met elkaar en het scheelt weinig of er wordt er 1 tegen onze wagen aangebeukt. Hij schiet er gelukkig net voorlangs, anders hadden we een schadeformulier in moeten gaan vullen en hoe krijg je zo'n beest zover dat hij tekent?
Al met al zijn we al gauw een dikke 20 minuten verder voordat we weer kunnen gaan rijden, maar wat een geweldige ervaring!
Nog geen halve mijl verder zien we nog meer bisons grazen bij een riviertje dat zich dwars door een prachtig groen landschap, omringd door bergen, heen slingert. Uiteraard stoppen we om de beesten in hun natuurlijke leefomgeving te filmen en fotograferen.
Dit alles vertraagt de rit naar de Mammoth Hotsprings aanzienlijk, dus we zetten het gas erop en rijden in 1 keer door. Dit 'gas erop' is natuurlijk nogal betrekkelijk (zo komen we nóg wat bisons op de weg tegen) en net op het moment, dat we ons afvragen of we er vandaag nog gaan komen, zien we een bord staan, waarop staat dat we er zijn.
We rijden eerst door naar het plaatselijke tankstationnetje en rijden vervolgens terug naar de bezienswaardigheid. Helder wit gesteente, afgewisseld met rode en zwarte rotsen, is wat we te zien krijgen. Het is erg droog geweest, deze winter, dus van 'springs' is niet echt sprake, maar we zijn desalniettemin onder de indruk.
Het is ongelofelijk hoeveel moois 1 park te bieden kan hebben. Vooraf hadden we niet zo'n beeld bij wat we konden verwachten van Yellowstone NP, maar dit park heeft alles waar we van houden. We zouden hier we een week door kunnen brengen, zonder dat het ons zou gaan vervelen.
We hebben nu nog een uur en een kwartier voordat we in het restaurant verwacht worden, dus we zoeken via de GPS de kortste route naar het hotel op. Die duurt onder ideale omstandigheden een uur. Een Japanse, die met een slakkengangetje van 25 mijl per uur voor ons rijdt, valt daar niet onder. Zodra zich een mogelijkheid voordoet, knallen we de Traverse erlangs, want mevrouw is niet van plan de speciaal aangelegde uitwijkmogelijkheden te gebruiken, die snelverkeer de mogelijkheid moeten geven om langzamer verkeer te passeren.
Het concept schijnt sowieso moeilijk te zijn, want halverwege de route vertonen een camper en een Ford hetzelfde gedrag. Bijzonder hinderlijk, maar gelukkig heeft de Chevrolet een grote motor, zodat we met 70 mijl per uur even een kleine inhaalmanoeuvre uitvoeren om daarna weer op normale snelheid verder te rijden. En nu maar hopen dat er geen eekhoorn met een lasergun de snelheid stond te meten...
Om 8 uur zijn we in het hotel terug. Net als gisteren frissen we ons nog snel even op en stappen precies om kwart over 8 het restaurant in. Hier gaat van alles mis, rare wordt medium rare en andersom, er worden kaasbroodjes gegeven aan hen die geen kaas lusten etc. maar uiteindelijk krijgen we, na 10 keer sorry, allebei ons eten, dat verder prima is.
Na afloop van onze copieuze maaltijd gaan we nog even foto's maken bij het meer. Het is tenslotte 'magic hour' en daar moet je gebruik van maken.
Moe maar voldaan gaan we naar de kamer. Morgen vertrekken we alweer richting Jackson. Het afscheid doet nu al een beetje pijn...
- comments