Profile
Blog
Photos
Videos
Dag 12: Bryce Canyon City - Page
Als om half 8 de iPhone Thin Lizzy's 'Boys Are Back In Town' begint te spelen, is Fred al een uurtje wakker. Toch duurt het even voordat we op gang zijn. Gisteren was een lange, vermoeiende dag en het tempo komt er gewoon niet erg in.
Om half 10 zitten we aan het ontbijt en om 10 uur zijn we klaar, maar omdat we nog uit moeten checken en de auto moeten pakken en aftanken, is het uiteindelijk half 11 voordat we rijden.
De rit naar Zion NP is, en het wordt eentonig, weer helemaal goed. Niet super spectaculair, maar er valt voldoende te zien en we vervelen ons geen minuut tijdens de anderhalf uur durende rit.
Zion NP is vanaf het eerste moment wél spectaculair. Bepaalde bergwanden zijn erg hoog en de afstand tussen de bergwanden is relatief klein, dus de ware omvang is met een fotocamera nauwelijks vast te leggen.
De rotspartijen zijn erg bijzonder te noemen. Van sommigen lijkt het oppervlak op een schaakbord terwijl anderen wel gepolijst lijken. Midden in het park is een totaal onverlichte tunnel van 1,1 mijl, die naar de andere kant van het park leidt. Ook hier zien weer prachtige bergpartijen.
We skippen de Scenic Drive met de shuttlebus, omdat het inmiddels 2 uur is en we nog door moeten naar Page. Daarom rijden we de route in omgekeerde volgorde, terug naar de ingang. Onderweg stoppen we op de uitkijkpunten, die we op de heenweg 'gemist' hebben en zo bereiken we langzaamaan de uitgang.
Daar aangekomen maakt Fred nog even een foto van het bord dat aankondigt dat je Zion NP binnengaat danwel verlaat, al naar gelang welke kant van het bord je bekijkt. Voordat hij zelf aan fotograferen toekomt, vraagt een moeder of hij haar en haar hele gezin voor het bord wil fotograferen. Tuurlijk joh, je bent de 4e pas, deze vakantie! Waar is de tijd gebleven dat iedereen met een grote boog om hem heen liep? Hier zou wel eens sprake kunnen zijn van een serieus imagoprobleem...
Ook de weg naar Page is weer helemaal top! Aan weerszijden worden we omringt door rozerode bergen. Het vele groen, de knalblauwe lucht met precies boven de bergen spierwitte wolken maken het een schilderachtig geheel. Helaas kunnen we niet stoppen voordat we een heel eind bij de bergen vandaan zijn. We moeten het dus doen met bewegende beelden vanuit de auto en een foto van grote afstand.
Op de parkeerplaats staat een bord, dat aangeeft, dat als we een even verderop gelegen onverharde weg nemen, we bij de filmset van de film Paria komen. We doen het niet, enerzijds omdat we op onverharde wegen niet verzekerd zijn, anderzijds omdat we de Glen Canyon Dam vandaag ook nog willen zien.
In de buurt van Page, in de Glen Canyon Recreation Area, maakt een bord ons attent op een uitkijkpunt. We rijden het weggetje in en hebben even later een fantastisch uitzicht over de Colorado River. We zien in de diepte - de rivier ligt een paar 100 meter diep - auto's staan. Als we over de vlakbij gelegen Glen Canyon Dam rijden, slaan we - puur op Monique's intuïtie - links af een zandweggetje (nu wel!) in en komen precies op de bedoelde plek terecht.
We hebben goed zicht op de rivier en de dam dus we maken maar weer eens wat foto's en filmen nog wat. We blijven echter niet lang, want het is hier, net als eerder bij het uitkijkpunt, abnormaal heet. 100 graden Fahrenheit (37,8 graden Celsius) geeft de temperatuurmeter in de auto aan. De warme wind maakt de gevoelstemperatuur nog wat hoger.
We zoeken daarom ons hotel op, waar net 2 busladingen middelbare scholieren zijn aangekomen. Gelukkig zijn ze allemaal al ingecheckt en kunnen we al snel de lift naar de 2e verdieping nemen.
De kamer heeft een magnetron en - veel belangrijker - een koelkast! Fred loopt even terug naar de auto om een paar flesjes water te halen, om deze in de koelkast te zetten. Na 2 weken lauw water zijn een paar koude flesjes meer dan welkom.
We rijden naar de nabijgelegen Mall en kijken wat rond in een kledingzaak. Daarna gaan we naar de Subway om een keer geen patat te hoeven eten. We nemen de sandwiches mee naar de kamer, waar het uur tijdsverschil (het is in Arizona een uur eerder dan in Utah) Fred al snel de das omdoet.
Monique doodt de tijd door een beetje TV te kijken, maar om half 12 maakt ze Fred wakker, zodat hij z'n lenzen uit kan doen en z'n tanden poetsen, om vervolgens verder te pitten. Morgen gaan we naar Antelope Canyon en de Horseshoe Bend. Lekker om dan een beetje uitgerust te zijn!
- comments