Profile
Blog
Photos
Videos
Waaauw wat heb ik de laatste dagen veel gereisd zeg, en daar wil ik kort over zijn. We vertrokken vroeg uit Punakaiki en op de weg naar Wellington zijn we eerst bij een zeehonden kolonie gestopt waar de baby zeehondjes tegen een stroming in zwemmen, om 500 meter verder in de bergen onder een waterval te kunnen zwemmen. Hier was een zeehondje aan het spelen en natuurlijk was het heel schattig! Vervolgens reden we naar 'Hunter Vinyard' waar we voor $3 6 wijnen konden proeven en we leerden dat NZ 1% van de mondiale wijnindustrie is. Na Hunter en Barossa Valley en dus wat ervaring rijker, moet ik zeggen dat de wijnen ook niet zo lekker waren. We stapten weer de ferry op in Picton, en verlieten het zuidereiland en kwamen weer aan in het noorden. Wat was het snel gegaan! Na een paar uur waren we in Wellington waar we een feestje bouwden met een ander G Adventures groep. We ontmoetten Ben en Nigel, 2 grote vriendelijke kiwi's die samen met ons een zeer professionele Haka uitvoerden in de bar, voor de laatste keer. Ben was de leider en kende ook alle woorden en Franco, Garrick en ik blèrden mee en probeerden de moves perfect uit te voeren! Wat overigens op zich wel lukte. Het werd weer een latertje aangezien we radslagen-makend naar 'Electric Avenue' liepen, een bar in het centrum van Wellington. Ik stapte om 4 uur mijn bed in en stond er om 6 uur weer langs en was klaar voor de 10 uur durende tocht richting Auckland!
Het klinkt lang en dat was het ook zeker. Er gebeurde ook weinig interessants op het afscheid na toen we eenmaal aankwamen. Ik kreeg weer een klein beetje het gevoel dat ik kreeg toen ik afscheid moest nemen van mijn vrienden in Amerika. Het was nu iets moeilijker dan verwacht en schijnbaar heeft de groep toch meer met me gedaan dan gedacht. Ik denk wel dat het feit dat ik hierna weer plotseling alleen zou zijn het deed. Langzaamaan ging iedereen zijn eigen weg en besefte ik dat de 3 weken ontzettend snel zijn omgegaan en dat ik waarschijnlijk nooit meer deze mensen ga zien, helaas.
De volgende ochtend waren Markus, Jens, Franco en ik de enige die nog over waren. We checkte uit bij onze hostel en ik kon pas om 14.00 uur inchecken bij mijn nieuwe hostel, een privé-kamer met dubbel bed. We liepen door Auckland en zagen er tegenop omdat we alles al hebben gedaan in auckland, dachten we..
We aten wat ontbijt voordat we oma begaven naar de bowlingbaan waar we eerst de nummer 1 sport van de NZ trip hebben beoefent: pool. Jens en ik waren alweer baas maar dit keer over Markus en Franco. Hierna hebben we gebowld, waar we eigenlijk voor kwamen. Franco bleek een meester en verpletterde ons, gelukkig eindigde ik tweede. Als ik van Markus en Jens verloren zou hebben, die de helft van de ballen in de goot gooiden, dan was er iets goed mis. Het was tijd voor een laatste drankje in de Sports Bar en toen was het afscheid daar. We waren er ondertussen aan gewend, maar eigenlijk went afscheid nooit. We scheidden onze wegen bij de bushalte waar 2 minuten later een protest voorbij kwam. De politie begeleidden zo'n 400 man die protesteerden tegen verkrachting, vooral mannelijke verkrachters en de politie die hun werk niet goed doet volgens de meesten. We kregen een pamflet in onze hand geduwd en Franco en ik besloten uit onze comfortzone te stappen en mee te lopen om twee redenen. We hebben nog nooit in een protest meegelopen en dit leek ons een goede reden. Nu drong er pas bij mij door wat voor impact een protest heeft op omstanders. Iedereen in de hoofdstraat stopte en keek en was zichtbaar geïnteresseerd in wat er gaande was. Ik voelde me eerst erg oncomfortabel maar dit verdween later omdat ik me bedacht dat ik deze mensen nooit meer ga zien en ik gewoon lekker mee kon doen. De protest werd afgesloten in Myers Park waar er verschillende sprekers zich lieten horen. Franco en ik liepen terug naar de hostel om even te relaxen waarna we richting de stad liepen om wat te eten. Uiteindelijk belandde we weer in het Thais restaurant waar we al 2 keer eerder gegeten hebben. Hierna wilden we even de casino gaan rijken en hebben hier wat geld ingezet en ik miste elke keer op een haar na de getallen dus ik besloot gelijk maar te stoppen aangezien het niet mijn geluks avond was. In de hal van de casino hadden ze de grootte kerstboom neergezet die ik ooit heb gezien! Ik denk wel 20 meter hoog. Wat is het vreemd dat ze kerstliedjes draaien, overal kerstaanbiedingen hebben en het buiten zonnig is en de temperaturen de 25 graden halen.
Onderweg naar de casino hebben we de nieuwe Ice tea reclame in making gezien. Ze hadden zelfs een Amerikaanse taxi in een gecreëerde file staan. We vroegen een acteur wat er ging gebeuren en ik verklap niets meer dan dat er Zorbs in voorkomen, opgeblazen plastic ballen waar mensen in kunnen. Binnenkort op tv!
Na de casino liepen we wat rond en kwamen we een groep zingende Maori's tegen die eten, dekens en t-shirts uitdeelden aan daklozen. Dit vonden we zo mooi om te zien en dit maakte mij blij. We bleven even kijken en opeens kwam er een vrouw naar ons toegelopen en gaf ons ook een broodje worst. We kletste hierna met een van de initiatiefnemers en wat zijn de Maori's uniek. Zo aardig en vriendelijk maar hard als het er op aankomt! In d'r hostel hebben we Mary-Kate en Alexandra ontmoet waar Franco het goed mee kon vinden omdat ze uit Amerika komen. Hierna sloot een Duitser bij het gesprek aan, Andrea. We kletsten vooral over de verschillen per land op verschillende gebieden en ik kwam er ook achter dat iedereen een eigen verhaal heeft wat erg interessant is. Niemand aan tafel had ouders die beide uit hetzelfde land kwamen.
We sloten de dag af in een sports bar waar verschillende Kiwi's moesten boxen om een of ander titel. Heel de kiet zat vol en moedigden hun favoriet aan. Leuk om met locals naar sport te kijken en het met hun er over te hebben, dat geeft je toch een andere kijk!
- comments
Dad Time to teach me the Haka at Christmas then xxx